دقیقا سال کنکورم وقتی ۱۸ سالم بود پدرم توی یک معامله سرمایه اش رو از دست داد و من در اثر این بحران چند ماه ناامید از کنکور بودم تا اینکه جلد قرمز کتابی بنام قدرت نامحدود از آنتونی رابینز نظرم رو جلب کرد ،تصادفا صفحه ای رو آوردم که توش افرادی رو لیست کرده بود که از فقر مطلق به همه چی رسیدند و اونجا یه جرقه در وجودم زد که شاید منم بتونم !

یه شب با چشمای اشکی 😢، دیگه همه جراتم رو جمع کردم 💪و ساعت ۳ صبح از خونه زدم بیرون و دقیقا همون کاری رو کردم که تونی رابینز توی ۱۸ سالگی انجام داده بود !
یادمه تا نزدیکای صبح تو خیابونا راه میرفتم و دست راستمو مشت کرده بودم و هی میکوبیدم به کف دست چپم و بلند میگفتم :
مهدی ،باید تغییر کنی 💪
مهدی ،باید قدمها رو برداری 🏃🏻
مهدی ،باید ایمانتو نشون بدی
چون میخوام به آزادی برسم
چون میخوام پدرم بهم افتخار کنه
چون میخوام زندگی شادی داشتم باشم
چون‌ میخوام به انسانها کمک کنم‌
چون…
چون…
و این لیست چرائی اون موقع ۲۰ مورد و الان به ۷۰ مورد رسیده 💪

همون شب ، مهمترین تصمیم زندگیمو گرفتم‌ 😍، گفتم میخوام معلم ریاضی بشم و هزاران نفر رو عاشق ریاضی کنم‌ 💪
هر روز میرفتم‌ سر چهار راه ها و تراکت تدریس ریاضی پخش میکردم ، شبا هم میرفتم برگه های تبلیغاتی تدریس ریاضی رو‌ با سیریش 😬 میچسبوندم به دیوار خونه ها ، اینقدر دلیل برای تغییر داشتم که با وجود مسخره کردن اطرافیان و کتک خوردن از مردم‌ بخاطر چسبوندن برگه روی دیوار خونه شون بازم ادامه دادم …

در ۱۹ سالگی به ۲۷ آموزشگاه توی مشهد مراجعه کردم که بهم کلاس بدن ولی تا چهره مظلوم و سبیل های تازه سبز شده منو می‌دیدند یا میخندیدن یا مسخره میکردن یا میگفتن باشه تو برو اگه لازم داشتیم بهت زنگ میزنیم ! توی یکی از آموزشگاه ها یادمه یه معلم ریاضی خیلی مشهور و خیلی مغرور توی دفتر داشت صبحانه می‌خورد تا من گفتم میخوام ریاضی کنکور درس بدم اینقدر جلوی من خندید که لقمه توی گلوش گیر کرد داشت خفه میشد بعدا هم وقتی اولین کلاسم رو توی اون آموزشگاه گرفتم ،گفته بود این بچه معلم حق اینکه توی دفتر بیاد نداره ! یادمه ساعت تفریح میرفتم توی زیرزمین آموزشگاه !

کم کم توی فضای کنکور مشهد جا افتادم ، اولین کتابکار ریاضی به سبک جدید رو چاپ کردم ، اولین همایش ریاضی مشهد رو در سالن ساپکو مشهد گذاشتم ،کم کم ۱۷ تا کتاب چاپ کردم از جمله کتاب پرفروش پروپیمون ریاضی و استاد پروازی شهرهای مختلف شدم ، تنها معلمی بودم که یک سال عکسم روی بیل بوردهای مشهد بود !